Οξια,οξια,πολλη οξια και ενα στενο δρομακι να ελισσεται μεσα στο δασος.Δεν ηθελε και πολυ για να σταματησουμε για φωτογραφηση!
Oλα πηγαιναν ευκολα εως καποιο σημειο που υποτιθεται οτι ο δρομος κανει δεξια και παει Δροσοπηγη.Οντως υπαρχει μια δεξια διασταυρωση αλλα αυτο το πραγμα ηταν...πρωην δρομος,νυν κατηφορικο ζορικο ρεμα με κροκαλα,κλαδια μεσα και βαθια λουκια ετοιμα να σε καταπιουν!Επειδη η ωρα ηταν αρκετα περασμενη και ηταν εμφανες οτι θα μπλεκαμε αμα κατεβαιναμε φορτωμενοι αυτην την κατηφορικη εντουροδιαδρομη(μια γρηγορη ανιχνευση που εκανε ο Βασιλης επιβεβαιωσε οτι επροκειτο για απολαυστικο στοματικο σεξ να κατεβουμε τον χειμαρο...)
δημοκρατικα αποφασισαμε(αποφασισα δηλαδη,σε απλα Ελληνικα) να συνεχισουμε ευθεια στον καλυτερο σχετικα δρομο για να βγουμε στην Λαγκαδα(Μπλισδιανη) και απο εκει να περασουμε απεναντι.Μην φανταστειτε βεβαια οτι τα πραγματα και σε αυτον τον δρομο ηταν ευκολα.Ζορικος χωματοδρομος,με πολλη κατηφορα,πολλα λουκια απο τα τρακτερ των ξυλοκοπων που ανεβαινουνε.Και-εκπληξη!-ενα κομματι περιπου 2 χλμ με λασπη αβερτα(παροτι εχει να βρεξει ουτε ξερω κι εγω ποσον καιρο!).Ιδρωσαμε λιγο να περσουμε αυτο το κομματι(ειπαμε βεβαια,μετα την κορυφη στα Τζουμερκα,ολα τα αλλα ειναι...λεωφοροι!)
Εννοειται βεβαια οτι με αλλες συνθηκες(αν εχει περασει χειμωνας με καλο χιονι και βροχες) ο δρομος αυτος ειναι πολυ..."ενδιαφερων"(για ανελεητο βουλιαγμα στην λασπουρια,που αρεσει σε μας τα γουρουνακια!)
Στα αξιοσημειωτα της διαδρομης η εκπληξη στο προσωπο ενος τοπικου βοσκου μολις μας ειδε να κατεβαινουμε τον κατσικοδρομο με τα μηχανακια.Ουτε εξωγηϊνους να ειχε δει,τοση εκπληξη!
Αργα το απογευμα κι αφου ειχε αρχισει να πεφτει για τα καλα ο ηλιος φτασαμε στους προποδες του Γραμμου,στο Κεφαλοχωρι.Ρωτησαμε μια κυρα για τον δρομο για τις λιμνες στις Αρενες και μας εδειξε τον δρομο που ανεβαινε πανω απο το χωριο και μας ρωτησε αν παμε να...ψαρεψουμε καραβιδες!Οχι βεβαια,θα αφηναμε ησυχες τις καραβιδες.
Θα βγαιναμε στις λιμνες κι απο εκει Αετομηλιτσα για διανυκτερευση(οπως αποφασιστηκε)
Ωραιος δρομος,παρτε μια ιδεα απο τον χαρτη που καταφθανει τρεχοντας!
Eνα απο τα πολλα ομορφα τοπια που κρυβει ο Γραμμος μεσα του,ειναι και η αλπικη λιμνη Μουτσαλια στην Κατω Αρενα.Πραγματικο μεγαλειο της φυσης,τριγυρισμενη απο πυκνο δασος και γεματη απο νουφαρα στην επιφανεια της.Αποτελει ενα απο τους ελαχιστους βιοτοπους που ζει ο Αλπικος Τριτωνας(μια μικρη σπανια ενδημικη σαλαμανδρα του γλυκου νερου).Οταν ειχα ξαναπαει πριν μερικα χρνια το μερος ηταν πιο αγριο,τωρα εχουν γινει καποιες εργασιες "αξιοποιησης":Μια βρυση στην μια πλευρα της λιμνης και μια ξυλινη πινακιδα επεξηγησης του χωρου.
Η βελτιωση ομως του δρομου ανεβασε ομως μεχρι εδω και τους γνωστους "φυσιολατρες" που εχουν προλαβει να γεμισουν σκουπιδια τον αλλοτε παρθενο αυτον τοπο.Κριμα,τοσο για την εκπληκτιη ομορφια,οσο για την ΜΑΛΑΚΙΑ που εχει βαθια ριζωμενη το ξερο κεφαλι αυτων που ερχονται και γεμιζουν σκουπιδια αυτο το μικρο θαυμα της φυσης..
No comments:
Post a Comment