Mε βαρια καρδια αποχαιρετησαμε αυτο το υπεροχο τοπιο-η χαρα του παιδιου για μας τους χωματερους θα ελεγα!-και κατηφορισαμε μεχρι το καταφυγιο του ΕΟΣ Αρτας για μερικες ακομα φωτο.Ο αντιδημαρχος Πραμαντων μας ειχε διαβεβαιωσει("Ο δρομος ειναι μια χαρα,τον καθαρισε γκρεϊντερ,περνατε ανετα!) οποτε αν ειναι ετσι στα καλα του,φανταζομαι πως θα ειναι στα ασχημα του!Το προηγουμενο κομματι που ηταν κλειστο ανηφορικο δοκιμασε τις δυναμεις μας στον ελεγχο με γκαζι πανω απο κυλιομη πετρα.Αυτο εδω ηταν μια κατηφορικη ΠΙΠΑ(να το πω κομψα!)που το μπροστινο απο τα μηχανακια βυθιζοταν στα χαλικια
και επρεπε να φρεναρεις με χειρουργικη ακριβεια για να μην μπλοκαρουν οι τροχοι και την ιδια ωρα επρεπε να στριψεις σε κλειστες στροφες που ισα χωραγε το μηχανακι,και απο κατω γκρεμος-χαος.Μια απολαυση οπως καταλαβατε,και ευτυχως η εμπειρια μας(και η κωλοφαρδια μας τις περισσοτερες φορες!)μας εβγαλε σωους και αβλαβεις και απο αυτο το καθαρα εντουραδικο κομματι.Φτανοντας στο καταφυγιο ηξερα οτι ο δρομος καλυτερευει σχετικα μιας και μεχρι εκει ειχαμε φτασει τον Ιουνιο.Μην φανταστειτε βεβαια καμμια φοβερη βελτιωση,απλα λιγοτερη κυλιομενη πετρα!
Πριν βγουμε στο καταφυγιο συναντηθηκαμε με βοσκο που πρεπει να μας ειδε σαν μανα εξ'ουρανου γιατι ειχε μεινει απο τσιγαρα και αμεσως ζητησε απο εμας τσιγαρο.Ευτυχως για τον μπαρμπα-και δυστυχως για τον συνταξιδευτη μας!-ο Βασιλης φουμαρει και ετσι ο παππους μολις αναψε τοτσιγαρο πρεπει να ενιωσε σαν να κερδισε το λοττο.Αντε τωρα να εισαι χαρμανης στα βουνα και να περιμενεις οτι απο τα κατσαβραχα θα κατεβουν μηχανες για να τραταρεις σιγαρετο!Αμε!
Ο χρονος αρχισε να πιεζει ομως γιατι το σχεδιο ελεγε Μετσοβο το βραδυ.O καλος μας πλοηγος προσταξε για Πραμαντα.Φτασαμε αργα το απογευμα στΗν Πραμαντα για να βαλουμε και βενζινη.Στο βενζιναδικο εστειλα μηνυμα στον Κωστα οτι θα μεναμε τελικα Μετσοβο και επισης με πηρε τηλ η Ειρηνη η οποια τελικα δεν θα ξεμπερδευε με τα γραφειοκρατικα ουτε αυριο το πρωι,οποτε θα μας εβρισκε οπου θα μεναμε το βραδυ της Παρασκευης.Κανενα προβλημα,βουρ για Μετσοβο.Σουρουπωνε ηδη οταν φτασαμε απο Χριστους στο Ματσουκι(χωριο...αετοφωλια) και απο εκει ανηφορισαμε για το ξακουστο διασελλο του Μπαρου στα 1900μ.Ο δρομος ειχε σχετικα προσφατα ασφαλτοστρωθει αλλα σε πολλα σημεια ειχε αρχισει να εξαφανιζεται απο τις κατολισθησεις δεδομενου οτι κινειται σε σαθρες πλαγιες.Πολλα γελαδια στο ανεβασμα (επρεπε να κανουμε και ζιγκ-ζαγκ στις σβουνιες να μην πατησουμε καμμια και προσγειωθουμε ανωμαλως!) και μετα απο πολλα χρονια ειδα τοσες πολλες περδικες στον δρομο.Ηταν η ωρα που κουρνιαζουνε τα καημενα τα πουλια και το μονο που δεν περιμεναν εκει πανω ηταν η παρουσια μας!
No comments:
Post a Comment