Aφου ειχα και ενα "δοκαρι"(παραλιγο τουμπα,οταν ο μπροστινος τροχος μπηκε σε παχυ στρωμα χαλικιου και με εσωσε το γεγονος οτι δεν εκλεισα το γκαζι)φτασαμε μετα απο περιπου μια μισυ ωρα στο φραγμα του Αχελωου στην Μεσοχωρα.Ακομα ενα εγκλημα εναντιον του καημενου του ποταμιου,να στραγγαλισουμε την φυσικη ροη του ποταμου για να στειλουμε νερο στην Θεσσαλια(που εκει τσακωνονται για το νερο γιατι το σπαταλανε αλογιστα ποτιζοντας αχρηστα-μονο για τις επιδοτησεις...-βαμβακια
Θαυμαστε χαλι και ευτυχως αυτο το εργο τελικα θα ματαιωθει και γιατι λεφτα ΔΕΝ υπαρχουν αλλα και επειδη ειναι τοσο διατρητο τεχνικα αλλα και περιβαλλοντολογικα που οι τοπικες κοινωνιες καταφεραν να το μπλοκαρουν στα Ευρωπαϊκα Δικαστηρια.
Γρηγορα-γρηγορα αφησαμε αυτην την τραγωδια για το περιβαλλον που λεγεται φραγμα Μεσοχωρας και ακολουθησαμε αριστερα τον δρομο Τρικαλων-Αρτας,περασαμε τις διασταυρωσεις για τα χωρια Παχτουρι-Αετο-Λαφινα και στριψαμε δεξια στην δστ για Νεραϊδα(Γρεβενοσελι) η οποια διακλαδιζεται μετα απο λιγα χλμ σε διαστρατο,που δεξια παει για το ομωνυμο χωριο και αριστερα κατεβαινει στο ρεμα στης Χυστρας(ή...Χεστρας κατ'αλλους,διαλεγετε και παιρνετε!)
και μετα απο κανα τεταρτακι φτασαμε στα ξακουστα και τραγουδισμενα Θεοδωριανα.Ενα πανεμορφο μεγαλο χωριο,χτισμενο ψηλα στην μια πλευρα της κοιλαδας του ρεματος.Καπως απομονωμενο βεβαια-δεν προσεγγιζεται απο κεντρικο δρομο-αλλα με αγρια ομορφια(και εξισου αγριο χιονο τον χειμωνα!)
Τα ατια μας σταματησανε στην κεντρικη πλατεια για ξεκουραση και λιγο παιχνιδι με το GPS για να βρουμε την διαδρομη που θα μας βγαλει στο Καταφιδι.
No comments:
Post a Comment